Jaka historia kryje się za tymi spolaryzowanymi projektami?
Oto pewna porcja wiadomości.

Historia kroju Helvetica
Krój Helvetica oryginalnie został zaprojektowany w 1957 roku przez szwajcarskiego projektanta Max Miedingera dla oficyny typograficznej Haas Type Foundry w Szwajcarii. Jego zadaniem było stworzenie: neutralnego, czytelnego, bezszeryfowego kroju, który by mógł konkurować z krojem Akzidenz Grotesk® i nadawał się do szerokiego różnorodnego zastosowania. Pierwotnie był on nazywany Neue Haas Grotesk i to jest jego dziedzictwo. Kiedy to Haas przyłączył się do grupy firm Linotype, nazwa kroju została zmienione na Helvetica (skojarzona z Helvetia - łacińską nazwą Szwajcarii). Linotype dodało szereg nowych grubości i rozpoczęło intensywną kampanię promującą ten krój. Helvetica od tego czasu stała się jednym z najbardziej znanych na świecie krojów pism.

W połowie roku 1980 krój Helvetica stał się prawdziwym „domowym” krojem kiedy łącznie z krojami Times Roman® i Courier, zostały podstawowymi fontami w systemach operacyjnych komputerów Apple® i drukarkach laserowych w zastosowaniach DTP.

Historia kroju Arial
Prawie w tym samym czasie kiedy Adobe opracowywało format PostScript, firma Monotype wygrała kontrakt na dostawę fontów dla pierwszych wielkoformatowych laserowych drukarek kserograficznych. To doprowadziło do zaprojektowania kroju Arial w 1982 roku przez Robina Nicholas i Patrycię Saunders dla Monotype Typography. Szereg lat później, Arial został również licencjonowany dla firmy Microsoft i w wyniku tego stał się składnikiem wszystkich wersji systemu operacyjnego MS Windows®.

Niewątpliwie jest to prawdą, że intencją opracowania kroju Arial było konkurowanie z krojem Helvetica, tak jak Helvetica została stworzona jako przeciwwaga Akzidenz Grotesk - nie było jednak zamiaru ich wzajemnego kopiowania. Faktycznie Arial bazuje na kroju Monotype Grotesque®, projekcie powstałym na przełomie XIX i XX wieku. Fonty Arial są bardziej zaokrąglone niż Helvetica, z miększymi, pełniejszymi krzywymi i bardziej otwartymi znakami. Końcówki takich liter jak „c”, „e”, „g”, i „s” zamiast być przycięte poziomo jak w kroju Helvetica, zostały zakończone przez bardziej naturalny kąt w odniesieniu do kierunku „biegu” kresek.

Helvetica i Arial są nadal dwoma najbardziej popularnymi w branży krojami pism. Prawdą jest, że Arial jest o wiele razy bardziej popularny z tych dwóch, co wynika z szerokiego zastosowania komputerów PC. Jak by nie było, istnieje ponad miliard komputerów z systemem MS Windows. Ale Helvetica nadal przoduje wśród grafików przygotowujących prace drukowane ze względu na swój ogromny zakres odmian i grubości, a także dzięki upowszechnionej przez firmę Linotype jej przerobionej bardzo popularnej wersji Neue Helvetica®.

Podstawowe różnice pomiędzy krojami Arial i Helvetica można łatwo zauważyć na pokazanych poniżej wybranych literach.

Końcowki linii elementów liter w kroju Helvetica są zakończone (ucięte) albo poziomo albo pionowo, podczas gdy w kroju Arial są lekko pochylone. W kroju Helvetica „G” ma dodatkową piętkę, której brak w kroju Arial. „Nóżki” litery wersalikowej „R” są zdecydowanie inne w ich kształtach i ustawieniu. Ogólne kształty znaków są bardziej zaokrąglone w kroju Arial niż w kroju Helvetica.