Szerokości niektórych znaków, jak np. kapitalika „M”, zostały zwiększone aby polepszyć równowagę i estetykę.

Pewne znaki poszerzono a ich krzywizny „zmiękczono”.

Zaokrąglonym znakom nadano „miększe” łuki aby lepiej harmonizowały z resztą projektu.

Zwiększenie „wagi” cyfr lepiej odzwierciedla charakterystykę stylu kroju Helvetica.

Wzmocniono znaki przestankowe.

Powyżej przedstawiono kompletny zakres odmian rodziny Neue Helvetica (bez Italików).

Historia kroju Hevetica zawiera wiele zwrotów i zakrętów historii.
Faktycznie, napotykamy dwie wersje fontów Helvetica.
Pierwsza, to projekt oryginalny wykreowany przez Max Miedingera i upowszechniony przez Linotype w 1957 roku. Druga, z 1983 roku, została opracowana przez zależną od Linotype firmę D.Stempel AG i udostępniona jako Neue Helvetica® - będąc przeróbką oryginału z 1957 roku.
Dodatkowo, w 2004 roku, Linotype zaprojektował linię fontów nazwanych Neue Helvetica Pro w formacie OpenType z powiększonym zakresem obsługiwanych stron kodowych (umożliwiającą skład tekstu w 33 jezykach).

Ale dlaczego te klasyczne fonty zostały przeprojektowane w 1983 roku?
Od swego wprowadzenia na rynek, fonty Helvetica były wielokrotnie adaptowane przez wielu typografów dla różnych technik składu drukarskiego: od składu gorącego przez fotosklad do metod cyfrowego składu tekstu.
Dodatkowo, w zależności od poszczególnych ograniczeń technologicznych, grubości i szerokości znaków a także ich spacjowanie było niejednolite, jako wynik przyjętych kompromisów. Gdy z kolei technologie się unowocześniły zniknęły dotychczasowe ograniczenia pozwalając w końcu na swobodę projektowania.

I to własnie te zmiany pozwoliły na przróbki tego bardzo popularnego „fontu chlebowego” w 1983 roku, kiedy nastąpiło staranne przeprojektowanie i poszerzenie kompletu odmian kroju Helvetica.

Wynikiem prac było powstanie projektu Neue Helvetica jako syntezy parametrów estetycznych i technicznie udoskonalonych modyfikacji dających lepszy wygląd, czytelnośc i przydatność w wielu zastosowaniach.

Co jest nowego w fontach Neue Helvetica?
W oryginalnej wersji kroju Helvetica dokonano wielu zmian. Niektóre były delikatne, inne bardziej widoczne - spójrzmy czego dotyczyły:

• Udoskonalenie znaków. Wiele znaków zostało delikatnie zmienionych w celu uzyskania lepszej ich zgodności i harmonii z ogólną charakterystyką projektu oraz polepszenia czytelności.
  Przykładowo poszerzono element poprzeczny w tekstowej literach „f” i „t” zwiększąjac ich rozpoznawalność w tekście.
   
• Poprawienie znaków przestankowych. Niektóre znaki zostały zmodyfikowane w celu uzyskania lepszej równowagi i większej dokładności w ich reprodukcji.
   
• Dodanie nowych grubości odmian. Kompletny zestaw rodziny Neue Helvetica zawiera 8 grubości fontów dla odmian o szerokości standardowej i poszerzonej (extended) wraz z ich kursywami, 9 grubości dla prostych i kursywianych wersji ściągłych (condensed).
  Powstała też półgruba (bold) odmiana obrysowa dla szerokości standardowej.
  Końcowy rezultat obejmuje 51 odmian - o wiele wiecej niż projekt oryginalny.
   
• Nowy numeryczny system oznaczania. Każda grubość jest teraz dla ułatwienia identyfikowana numerem w uzupełnieniu do nazwy fontu na wzór fontów Univers® i Frutiger®.
   
• Regulacje wysokości kapitalików i parametru wysokości „x”. Wysokość kapitalików jest teraz jednolita w ramach całego zestawu w wyniku drobnych poprawek istniejacych do tej pory różnic. Wysokość liter tekstowych (tzw. „x-height”) została poprawiona, dając ten sam efekt wizualny dla wszystkich grubości. Litery w poprzednich wersjach były (z założenia) również tej samej wysokości ale ze względu na złudzenia optyczne wysokości coraz to grubszych znaków wydawały się mniejsze. Dlatego nowe wartości wysokości „x” eliminują to zjawisko.

Bez względu na to, czy rodzina krojów Helvetica jest częścią Twojej codziennej pracy, okazjonalną przyjemnością czy też czymś w rodzaju typograficznego taboo - jest powszechnie uważana za typograficzną potęgę.